HUMANOID

humanoid

Mężczyźni nie ukrywali zdziwienia... może nawet zaskoczenia.
Friedrich zamyślił się - Odmówiły? Bunt... - mówił do siebie.
Młody chłopak po chwili ocknął się z reakcji po "ciekawej" informacji i zwyczajnym, neutralnym tonem powiedział:
- Ja jestem Otto. - uśmiechnął się odsłaniając połamane, żółte zęby, przez cały czas patrząc na "kobiece wdzięki" Kaileen, bez wstydu... brakowało mu jedynie śliny cieknącej po brudnej brodzie. Wyraz twarzy wskazywał na niewielki poziom kultrury i... rozumu... - Tutaj w okolicy nic żeśmy nie widzieli, żadnej osady czy wiochy. Nie znamy... - popatrzył po kompanach i znów się uśmiechnął wracając wzrokiem na Kaileen - tych okolic to ja nie znam ale chodząc po tym... chędorzonym lesie... to pewnie nikomu sie tu nie chciało wysrać zadnej chałupy. Pewnikiem nic...
- Milczeć! - krzyknął krzywiąc się Friedrich.
Na stanowczy "rozkaz" Otto skrzywił się w nienawistnym grymasie - i tak nie wyjdziemy z tego lasu - powiedział pod nosem, ledwo słyszalnie i skupił się już jedynie na elfce.
- Przepraszam. - krótka pauza - A gdzie zmierzacie? To znaczy... gdzie się kierujecie? W jakąś konretną stronę?
Olbrzym milczał przyglądając się uważnie całej grupie. Jego spokojny wzrok był niezwykle przenikliwy... było to takie spojrzenie które wydaje się być kojące jednak gdy twoje oczy skierują się wrost w jego żródło ciarki przechodzą po plecach.

Golden11

Po rozkazie odłozenia broni, z lekkim zdziwieniem kłade swój plecak w wyznaczonym miejscu i przysłuchuję się rozmowie Zorbara z gospodarzem. Po pytaniu dokąd zmierzamy, mówię tak jakby takie pytanie nie padło: Czy mogę ogrzać się przy ogniu? i podchodzę do paleniska wyciągając ręce w strone płomieni.

humanoid

- Prosze. - powiedział "olbrzym" uprzednio spojrzawszy na mężczyzne w kapturze.
Mężczyźni czekali na odpowiedz na pytanie.

Golden11

Ogrzewając ręce nad płomieniami mówię, nie odrywając wzroku od ognia:
A wiec zmierzamy przed siebie mój drogi gospodarzu, przynajmniej ja tam zmierzam, bez celu... Myślę , że moi towarzysze powiedzą ci więcej.

humanoid

Wszyscy mężczyźni popatrzyli na krasnoluda jak na dziwacznego ekscentryka.
Otto szepnął niemal niesłyszalnie do siebie: - coś mało konkretny ten dziwak jak na krasnoluda. Chyba tylko Watts tego nie usłyszał.
Po chwili mężczyźni znów w milczeniu wyczekiwali odpowiedzi.

Małe Szare Bure · Dołączył: 07 Sty 2006 Posty: 293 Przeczytał: 0 tematów

Skrzywię się lekko z bólu, gdy Garret kładzie mnie na wskazanym miejscu. Kiedy zaś "olbrzym" podaje mi bukłak, z wdzięcznościa wymalowaną na mej twarzy delikatnym uśmiechem, przechylam go z widocznym wysiłkiem i pozwalam cieczy wpłynąc wprot do mego gardła. Gdy kończę pić przecieram ręką wilgotne od trunku usta. Nie udzielam się w rozmowie, jedynie na pytanie, kim jesteśmy, odpowiadam

Nazywam się Kaileen Nefzen

Po czym zamykam oczy z wyraźną ulgą i staram się nabrać sił.

Elarco · Dołączył: 01 Sty 2006 Posty: 622 Przeczytał: 0 tematów

staram sie znaleść jakieś wygodne miejsce żeby usiąść, wcale nie mam zamiaru odwracać wzroku od spojżeniua oblbrzyma...potem kieruje mój wzrok napalenisko...

po pierwsze to dziekujemy ze nas przyjeliście...mówiąc to spoglądam na moment na Friedricha...a co do celu naszej wędrówki to z tego co pamiętam to kiedys było to Altdorf ale narazie nie ma chyba na to szans...a jaki jest wasz cel podróży? Chyb aże nadal macie zamiar podążać do Nuln...

Golden11

Słysząc jak Kaileen wymawia swoje imie również postanawiam sie przedstawić. Odchodzę o krok od ognia, odwracam się w stronę nowo poznanych, składam ręce za plecami i mówię:
Nazywam się Watts Goldkin, i przybywam z Karak Kadrin. I musicie wiedzieć, że w moich okolicach nie było tak jak w tych lasach... tu mozna łatwo stracić życie.

humanoid

- Musimy to przedskutować - Friedrich uśmiechnął sie gorzko - w moim stanie...
- Naszym celem jest jakies bezpieczne miejsce. Narazie to wydaje sie całkiem dobre. - odezwał sie olbrzym.
Friedrich popatrzył na Garreta
- Kim jesteście... tak naprawde... może bylibyscie w stanie nam pomóc... ale musimy wiedziec...

Elarco · Dołączył: 01 Sty 2006 Posty: 622 Przeczytał: 0 tematów

Tak naprawde to grupą przypadkowych osób, poznaliśmy sie przez przypadek w Nuln no i w niedługim czasie wybuchły te zamieszki więc bezpieczniej było zostać w grupie...poza tym to nie łączy nas chyba zbyt wiele ale narazie jesteśmy "skazani" na siebie...jeśli damy rade to możemy pomóc wydostać sie z tego przeklętego lasu tylko trzeba ustalić gdzie chcemy zmierzać...

Golden11

Właśnie! W tym jest myśl! Chłopak dobrze rzecze. Mówię z ożywieniem unosząc do góry wyprostowany palec wskazujący, po czym znów podchodzę do paleniska.

humanoid

Friedrich usmiechnał sie słyszac kokretna wypowiedz.
- Otto podaj im wode - młody chłopak posłusznie odebrał bukłak od Kaileen i podał go Garretowi. - pijcie - powiedział Friedrich.
- Nie podoba mi się to - znów zagrzmiał olbrzym - z nimi jest coś nie tak... ja im nie ufam... - jego błękitne oczy zabłyszczały

Golden11

Spodobała mi się wypowiedź Friedricha i właśnie z zadowoleniem miałem podejsć do Garreta po wodę, gdy nagle usłyszałem słowa olbrzyma. Spojrzłem sie na niego z niezrozumieniem. Dlaczego nam nie ufasz? Czym mamy ci poswiadczyć naszą prawość? Po pytaniu decyduję sie jednak napić i po woli podchodzę do Garreta.

Elarco · Dołączył: 01 Sty 2006 Posty: 622 Przeczytał: 0 tematów

To że nam nie ufasz dobrze tylko o Tobie świadczy...ja też gdybym zobaczył taką bande jak my to nie ufał bym im za bardzo...tylko że czasem trzeba pość na kompromis bo inaczej sie stad nie wydostaniemy

humanoid

- Jestem Gorg Katsmusen - rzekł olbrzym - i nie ufam wam, taka jest moja wola. - zwrócił sie do towarzyszy - coś jest z nimi nie tak. Niepodobają mi sie. Niech idą. Elfka moze zostać i sie wyleczyć. - na te słowa Ottowi zaszliły sie oczy. Gorg zmierzył go gniewnie wzrokiem – niech odpocznie. Reszta niech idzie.
- Gorg uspokój się. – powiedział Friedrich.
- Tak samo miałem przeczucie żeby nie jechać... żeby zostać w... żeby zostać. I co? Co wynikło?
- Uspokój się. Nie masz prawa głosu.
- Uratowałem Ci dupę wiec lepiej zacznij traktować mnie na równi. Nie podobają mi się.
- Przepraszam z mojego kompana. On jest nieufny. Jest podejrzliwy jak łowca czarownic – Friedrich usmiechnał się lekko –Wszędzie widzi zło i Chaos. – zmierzył groźnym wzrokiem Gorga. – Macie jakies propozycje gdzie można teraz się udać?